เมื่อเดือนที่แล้วพวกเราได้ต้อนรับการมาเยือนของยาสุ สัตว์เลี้ยงของเพื่อนคนหนึ่งที่กำลังเดินทางท่องเที่ยวในเมืองไทยพร้อมครอบครัวเป็นเวลาหนึ่งเดือน อันที่จริงพวกเราก็คุ้นเคยกับยาสุพอสมควร เพราะได้เจอทุกครั้งที่แวะเยี่ยมเยียนบ้านของเพื่อนซึ่งไม่ไกลจากบ้านเรามากนัก แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ยาสุมาพักกับพวกเรา โดยที่เพื่อนได้เตรียมกระบะทราย อาหาร ของเล่น รวมทั้ง Cat tower (ชั้นลอยฟ้าสำหรับพักผ่อน ปีนขึ้นลง และฝนเล็บ) ของยาสุมาด้วย
คืนแรกยาสุยังต้องปรับตัว ปรับจมูกรับกลิ่นของบ้านใหม่ ดังนั้นมันจึงเดินสำรวจ สูดดม ถูไถตัวมันกับสิ่งของรอบๆบ้าน ทุกซอกทุกมุม แต่ยังเกรงๆกลัวๆที่จะเข้ามาคลอเคลียกับตัวเรา แต่คืนต่อมามันก็เริ่มกระโดดขึ้น-ลงชั้นหรือตู้ เข้ามาถูไถตัวบนขาเรา กล้าเล่น และยังกล้าข่วนอีกด้วยพวกเราเองก็ต้องปรับตัว เรียนรู้นิสัยส่วนตัวของมันด้วย ตัวอย่างเช่น ต้องคอยแง้มเปิดประตูห้องทุกห้องทิ้งไว้ตลอด 24 ชั่วโมง เพราะมันจะต้องเดินเข้า-ออกตามใจฉันได้อย่างสะดวก ไม่อย่างนั้นมันก็จะร้องเตือนและตะกายประตูด้วยเสียงอันดัง หรือการแปรงขนบนตัวมันจะทำอย่างไรให้มันส่งเสียงออกมาด้วยความพอใจ และไม่ก่อให้เกิดความรำคาญจนถูกมันข่วนเอา หรือ เล่นกับมันด้วยของเล่นชิ้นไหน อย่างไร เพื่อหลีกเลี่ยงความเสียหายแก่ข้าวของหรือเฟอร์นิเจอร์ในบ้าน หรือแม้แต่การห้าม หรือลงโทษ เมื่อการห้ามไม่เป็นผลก็ต้องหาวิธีลงโทษให้เข็ดหลาบ เป็นต้น
ป.ล. พวกเราจะไม่ตีเด็กดื้อหรือแมวดื้อเป็นอันขาด แต่จะใช้วิธีลงโทษเมื่อทำผิด นั่นก็คือให้เด็กนั่งสำนึกผิดตรงมุมห้องเป็นเวลานานซึ่งเด็กไม่ชอบ เนื่องจากก่อให้เกิดความเบื่อหน่ายและอาการเหน็บชามาเยือน ส่วนแมวที่เกลียดน้ำเป็นหนักหนานั้น พวกเราจะลงโทษด้วยการฉีดน้ำใส่หน้าเมื่อแมวเกิดอาการดื้อรั้นหรือของขึ้น แต่ก็หยุดมันได้แค่ชั่วคราวเพราะเมื่อไม่มีคนอยู่บ้านมันก็แอบทำอีกจนได้ ก็แมวมันฉลาดจะตายไป๊!
ยังมีเรื่องเล่าต่อนะคะ โปรดติดตามตอนต่อไปใน Chili burglar : จับได้แล้ว "หัวขโมยกัดใบพริก"!!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น